 |
Μια βιαστική φωτογραφική ματιά στο «έργο» του εγκιβωτισμού του Παρθένη για να περάσει τμήμα του περιφερειακού δρόμου.
Οι σχετικότεροι με το θέμα τονίζουν πως ο εγκιβωτισμός των ποταμών είναι πια ξεπερασμένη μέθοδος, πώς πλέον σε όλη την Ευρώπη ξεσκεπάζουν τα ποτάμια, τα φροντίζουν, τα αναδεικνύουν και τα χαίρονται.
Οι κάτοικοι της Χίου έχουμε μάλλον αποδεχτεί πως το έργο στον Παρθένη θα προχωρήσει, κι ας έχει βασιστεί σε «προβληματικά και αναχρονιστικά δεδομένα για τις επιπτώσεις στο κυκλοφοριακό, χωρίς να έχει προηγηθεί σύγκριση με μια ηπιότερη παρέμβαση», ας αγνοεί τις επιπτώσεις «στη φυσιογνωμία μιας ιστορικής περιοχής λόγω της ανέγερσης ενός απροσπέλαστου τσιμεντένιου τοίχου-φράγματος (σε κάποια σημεία μέχρι και δύο μέτρα), το οποίο θα τη διαιρεί στα δύο», όπως σημείωνε 9 μήνες πριν μια πρωτοβουλία φορέων και οργανώσεων.
Οι σχετικότεροι με το θέμα τονίζουν πως ο εγκιβωτισμός των ποταμών είναι πια ξεπερασμένη μέθοδος, πώς πλέον σε όλη την Ευρώπη ξεσκεπάζουν τα ποτάμια, τα φροντίζουν, τα αναδεικνύουν και τα χαίρονται.
Οι κάτοικοι της Χίου έχουμε μάλλον αποδεχτεί πως το έργο στον Παρθένη θα προχωρήσει, κι ας έχει βασιστεί σε «προβληματικά και αναχρονιστικά δεδομένα για τις επιπτώσεις στο κυκλοφοριακό, χωρίς να έχει προηγηθεί σύγκριση με μια ηπιότερη παρέμβαση», ας αγνοεί τις επιπτώσεις «στη φυσιογνωμία μιας ιστορικής περιοχής λόγω της ανέγερσης ενός απροσπέλαστου τσιμεντένιου τοίχου-φράγματος (σε κάποια σημεία μέχρι και δύο μέτρα), το οποίο θα τη διαιρεί στα δύο», όπως σημείωνε 9 μήνες πριν μια πρωτοβουλία φορέων και οργανώσεων.
Η περιγραφή ήταν μάλλον εύστοχη. Ή άστοχη, καθ’ ότι καταθλιπτική, παράκαμψη για φωτογραφίες, αποκαλύπτει πράγματι ένα τσιμεντένιο φράγμα, επί του οποίου λογικά θα γίνει αργότερα η ασφαλτόστρωση για να συνεχίσει ο περιφερειακός, σε ένα κυκλοφοριακό έργο αμφίβολης χρησιμότητας, ένα έργο που γίνεται «για να μη χαθούν τα λεφτά του ΕΣΠΑ».
 |
 |
Ας χαθεί λοιπόν ο ποταμός, παραμελημένος άλλωστε από χρόνια, κάτι που επισήμαινε η Γιούλα Αργυρούδη προ μηνών, καταλήγοντας:
«Η οπτική της άμεσης τσιμεντοποίησης, η ταχύτητα με την οποία υλοποιούνται μελέτες 15ετιών ώστε να μη χαθούν οι χρηματοδοτήσεις, ατονεί τα περιβαλλοντικά αντανακλαστικά των αρχών. Οι περίοικοι με το δέλεαρ της αυξημένης αντικειμενικής αξίας των περιουσιών τους, αντιλαμβάνονται κατόπιν εορτής την αξία που είχε μέχρι σήμερα το ποτάμι που ποτέ δεν εκτίμησαν.
Αν λοιπόν κάποτε ο πρωτομάστορας θυσίασε την κόρη του για να στεριώσει το γεφύρι, εμείς τι πρέπει να κάνουμε για να διατηρήσουμε τη μοναδικότητα της Χιακής γης και να συμφιλιώσουμε το σήμερα με το χθες;».
πηγή: http://www.aplotaria.gr/
«Η οπτική της άμεσης τσιμεντοποίησης, η ταχύτητα με την οποία υλοποιούνται μελέτες 15ετιών ώστε να μη χαθούν οι χρηματοδοτήσεις, ατονεί τα περιβαλλοντικά αντανακλαστικά των αρχών. Οι περίοικοι με το δέλεαρ της αυξημένης αντικειμενικής αξίας των περιουσιών τους, αντιλαμβάνονται κατόπιν εορτής την αξία που είχε μέχρι σήμερα το ποτάμι που ποτέ δεν εκτίμησαν.
Αν λοιπόν κάποτε ο πρωτομάστορας θυσίασε την κόρη του για να στεριώσει το γεφύρι, εμείς τι πρέπει να κάνουμε για να διατηρήσουμε τη μοναδικότητα της Χιακής γης και να συμφιλιώσουμε το σήμερα με το χθες;».
πηγή: http://www.aplotaria.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου