Πίνοντας τον καφέ σου κατά τις πρωινές ώρες, πριν καν το φως εκδιώξει το διάφανο σκοτάδι, νοιώθεις καλύτερα την ομορφιά της καινούργιας μέρας. Αισθάνεσαι ότι εξασφαλίζεις μέσα σου τη ζωή. Όλη η περιβάλλουσα φύση στέκεται μπροστά σου ατόφια, γαλήνια και αμόλυντη από όλα εκείνα τα φκιασίδια που την ντύνουν τα σύγχρονα μέσα, όταν πια ξημερώσει, για τα καλά, η μέρα. Δηλαδή όλα εκείνα τα διάφορα φτιασιδώματα τού ανθρωποποίητου και τεχνητού πολιτισμού που συνοδεύουν και αποπροσανατολίζουν την πορεία του ανθρώπου.
Ετούτα τα πρωινά, το οπτικό σου πεδίο είναι καθαρό από οχληρίες και άλλες ασχήμιες, που επιμολύνουν, αλλοιώνουν και νοθεύουν τις πέντε αισθήσεις σου. Με το γλυκοχάραμα τα μάτια σου δεν χορταίνουν από την καθαρότητα των αβιοτικών και βιοτικών στοιχείων και γεμάτος αισιοδοξία απολαμβάνεις τη γαλήνια ατμόσφαιρα τού κάθε πρωινού. Η ακοή σου μαγεύεται από τα γηγενή ακούσματα. Από τους ήχους της βροχής, από το θόρυβο των φύλλων που τα μεθάει ο πρωινός άνεμος και τα ρίχνει πέρα δώθε στη βρεγμένη γη. 
Από το γαύγισμα κάποιου σκυλιού, από το τιτίβισμα των πετούμενων που διαλαλούν το ξημέρωμα. Τι να πούμε για το πρωινό άρωμα των χειμωνιάτικων λουλουδιών; Τι να πούμε για την οσμή του βρεγμένου χώματος που αναμοχλεύει μνήμες και επαναφέρει στη σκέψη σου τη μαγεία της γεννήτρας γης;
Κατά τις πρωινές ώρες ένα μπουκέτο άρωμα που ξεχύνεται από παντού, από τις βρεγμένες πέτρες, από τον άνεμο, την πρωινή αύρα, σε κάνει να αναπολείς το χθες και να προσβλέπεις με αισιοδοξία το αύριο. Νοιώθεις εικόνες ομορφιάς να σε γεμίζουν δύναμη και αισθάνεσαι την κάθαρση να εξαλείφει από την οντότητά σου, ό,τι η «πολιτισμένη κοινωνία» εναποθέτει ολημερίς.
Είναι οι ώρες που, τέλος πάντων, «καταδέχεσαι» να κοιτάξεις τον ουρανό και να κουβεντιάσεις τον πόνο και τους προβληματισμούς σου με τα γκριζόμαυρα σύννεφα που ταξιδεύουν από τη δύση προς την ανατολή.
Πριν ξημερώσει και αρχίσουν τα κακόγουστα βιολιά της μολυσμένης ζωής να παίζουν τις συμφωνίες της διαπλοκής, της μηχανοποιημένης διαβίωσης και τα παρατράγουδια της υποκρισίας, σου δίνεται ο χρόνος να γευθείς σκιωδώς την παραδεισένια θαλπωρή επί της γης. Ο χρόνος τού πρωινού είναι ολότελα δικός σου.
Να γευθείς το ξημέρωμα. Το γλυκοχάραμα … . Για να εξιλεωθείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου