του Αντώνη Καράγιωργα
Βασικά το προγραμματάκι του Google καλούσε τα μέλη να τσεκάρουν για δίωρες ενημερωτικές βάρδιες στο κατάστημα, όπου θα εξηγούσαν στους νεοεισερχόμενους πελάτες το story του. Όπα λέω, καλός στο μπλα-μπλα είμαι, φανατικός της ιδέας δηλώνω, ας κτυπήσω δύο διωράκια την βδομάδα και βλέπουμε.
Και εκεί που στήθηκα καμαρωτός, δίπλα στις πολύχρωμες συνεταιριστικές χυλοπίτες των Μουσών της Πιερίας, να σου φωνάζουν: “τρέχα γρήγορα να ελέγξεις την παλέτα με τα κρασιά”. Και αρχίζεις να τσεκάρεις στο τιμολόγιο του νιοφερμένου και βιαστικού φορτηγατζή, τον αριθμό και το είδος των διάφορων μεγεθών μπουκαλιών, που δεν έχεις ξαναδεί… Και επειδή σ’ έκοψε για πρωτάρη, σου την λέει κιόλας: “Να σε βοηθήσω φιλαράκο για να πάω και αλλού”. 5λιτρη ρετσίνα, 4 κομμάτια, κόκκινο των 750 ml, 5 κομμάτια, λευκός ξηρός του 1 λίτρου, 6 κομμάτια. Αλλά δεν τέλειωσε εδώ ο γολγοθάς – παλέτα. Γιατί είναι ξεφορτωμένος στο πεζοδρόμιο, και πρέπει να κουβαληθεί μέσα, και θα πρέπει να βρεθεί χώρος στο ράφι με τα ποτά. “Ειρήνη βγάλε κωδικούς για τα κρασιά”, φωνάζεις στην συμπαθέστατη υπάλληλο-μέλος, που είναι χαμένη στο PC προσπαθώντας να καταχωρήσει τους χιλιάδες κωδικούς των προϊόντων. Και μετά τους κωδικούς να βρεις χώρο μπροστά στο ράφι να στερεώσεις το καρτελάκι της τιμής.
Κι ύστερα το κουβάλημα πάνω στην αποθήκη όσων δεν χώρεσαν στα ράφια. Κουβάλημα είπα; Την σκάλα με τα σκαλοπάτια ξέχασα που οδηγεί στο πατάρι, και πάντα όταν το κάνω φορτωμένος μούρχεται στο νου η εικόνα των χαμάληδων της Πόλης, που φοράν κάτι σαν σαμάρι του παληού καιρού στην πλάτη. Όμως λες: “είμαι αθλητικός τύπος” και πείθεις τον εαυτό σου, πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ώρα γυμναστικής με βαράκια σε ντεκόρ μπακάλικου.
Και εξάλλου το ίδιο κάνουν πολλοί εθελοντές μεριδιούχοι του παντοπωλείου, που το νοιώθουμε δικό μας. Και για να πω την αλήθεια, παρασύρεσαι βλέποντας τα παιδιά που είναι εργαζόμενοι και μέλη: τον αεικίνητο Παναγιώτη μας στο τιμόνι, την γελαστή αρχόντισσα των τυριών Αλεξάνδρα, τον γλυκομίλητο Γιώργο στο ταμείο. Θάπρεπε όμως, κάποια άλλη φορά, να σας εξιστορήσω και τις συγκινητικές εθελοντικές ατέλειωτες εργατοώρες βαφιάδων, γυψοσανιδάδων, ηλεκτρολόγων, υδραυλικών, πλακάδων και άλλων πολλών ειδικοτήτων, που δώσαν την ψυχή τους για να στήσουν το Bios Coop.
Περιμένω νάρθει το βραδάκι, που ο μπακαλόγατος θα μεταμορφωθεί σε σοβαρό μέλος της επιτροπής ποιότητας τροφίμων. Για να πλέξω μαζί με τους άλλους ειδικούς, το ποιοτικό δίχτυ προστασίας με το οποίο “τυλίγουμε” τα καλούδια μας. Εκεί να δεις ψείρισμα των ετικετών και των τιμών.
Ήρθα κατάφατσα με το πρόσωπο του φιλότιμου και την μυρωδιά της αλληλεγγύης, σαπουνίζοντας τα ράφια. Και αυτή είναι η ομορφιά. Να σούρχεται το μήνυμα από κει που δεν το περιμένεις και να το μεταδίδεις ενημερώνοντας τον κόσμο που έρχεται να ψωνίσει. Και να χαίρεσαι που διαχέεται το συνεταιριστικό εγχείρημα σε όλη την πόλη, που το αγκαλιάζει διαρκώς με νέα μέλη και πελάτες.
*Το συνεταιριστικό Παντοπωλείο «βios COOP» βρίσκεται στην Κων. Καραμανλή 42 στο ύψος του Ευκλείδη
*facebook: Bios Coop Κοινωνικός Καταναλωτικός Συνεταιρισμός Θεσσαλονίκης
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ: http://www.parallaximag.gr/thessaloniki/enas-mpakalogatos-sto-synetairistiko-pantopoleio-vios-coop#sthash.BIwjFu0m.dpuf
πηγή: http://ecology-salonika.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου