Θα «φυτέψουν» και άλλα… ενεργειακά «σβουράκια» στα βουνά

 Τα «σβουράκια», όπως αποκαλούν τους ανεμοστρόβιλους

στον «Σιδέρωτα» που παράγουν …ενέργεια, έχουν

 καταστρέψει το περιβάλλον.  Οι κάτοικοι των χωριών

γύρω έχουν ξεσηκωθεί

 Άδειασε και άλλο χωριό, έμειναν στην εγκατάλειψη 20 άνθρωποι

 

Σε αναβρασμό βρίσκονται αυτές τις μέρες στα χωριά του «Σιδέρωτα» στο ανατολικό τμήμα της επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου, καθώς «οι Γερμανοί με τη ΔΕΗ» ετοιμάζονται να «φυτέψουν» και άλλους ανεμοστρόβιλους στα υψώματα, αδιαφορώντας για τις τεράστιες συνέπειες που προκαλούνται στην ισορροπία της φύσης και στη ζωή των ανθρώπων που ζουν μέσα στην εγκατάλειψη.

Ήδη προχθές, κάτοικοι από τα χωριά Αχτούντα, Βάτος, Άρδαχτος και άλλα που πλήττονται  από την… γερμανικής εμπνεύσεως πηγή ενέργειας, πραγματοποίησαν την πρώτη συγκέντρωση τους στα Αχτούντα, όπου αφού με αγανάκτηση και οργή αναφέρθηκαν στις, ανέλπιστες για πολλούς, επιπτώσεις που προκαλούνται τώρα και χρόνια στο περιβάλλον και στην καθημερινότητά τους, συζήτησαν τρόπους που θα αποτρέψουν μια νέα «θανατηφόρα εγκατάσταση» των πυλώνων…

 

Mια και μοναδική γριούλα στο στενό του
Άρδαχτου Ρεθύμνου, πριν την πλατεία

 

«ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΑ ΣΒΟΥΡΑΚΙΑ…»

 

Είναι χαρακτηριστική η αγωνία ενός από τους κατοίκους, που παρατήρησε φεύγοντας με καιρό χωρίς βροχή από τον Άρδαχτο για την πόλη του Ρεθύμνου: «Τα χωριά μας στην περιοχή πάντα τους χειμώνες είχαν μεγάλες βροχές. Τώρα βλέπεις ομίχλη στον «Σιδέρωτα» έτσι που τα «σβουράκια» να μην είναι ορατά. Αυτός ο καιρός δείχνει βροχή, όπως άλλα χρόνια, πριν μας τα βάλουν στις κορυφές. Αλλά δε θα βρέξει!

 

Γράψτε κάτι γιατί η φωνή μας δεν ακούγεται αλλιώς. Έφυγα, λοιπόν από το χωριό χωρίς βροχή και κοντά στο Ρέθυμνο άρχισε να ρίχνει με τα τουλούμια. Τούτο το φαινόμενο δεν το έχω ξαναδεί άλλη φορά. Αυτά τα «σβουράκια» που τα «φύτεψαν» χωρίς να μας ρωτήσουν, αυτά θα μας καταστρέψουν και πρέπει όλοι να πολεμήσουμε τα σχέδια τους. Δεν ήρθαν αυτοί για καλό. Δεν μας ακούει κανείς…»

 Σοφία Νικολιδάκη: «Εδά δεν υπάρχουνε ανθρώποι…»

Και έρχεται αυτή η πληγή που άνοιξαν οι Γερμανοί επικουρούμενοι από τους εγχώριους υποτακτικούς τους, δυο-τρία χρόνια πριν, πάντα με την διαβεβαίωση της κάλυψης των… ενεργειακών αναγκών, χωρίς όμως να εξετάζονται τα επακόλουθα στην αρμονική λειτουργία της φύσης και στην ποιότητα της ζωής των λιγοστών που παραμένουν ακόμα στα ρημαγμένα χωριά…

 

Μια γριούλα στην πλατεία του «αμαξωτού» του Άρδαχτου, μόνη της στο σπίτι, αναμένοντας συγγενικά της πρόσωπα, το… έριξε στο τραγούδι για να «θανατώσει» την πλήξη μέσα στην άνοια του πρωινού! Τραγούδια ήταν; την ρωτάς και θα απαντήσει με την αγνότητα της παλιάς Κρητικιάς: «Τραγουδούσα με ότι μου κατέβαινε!» Λίγη ώρα πιο ύστερα ξεπροβάλλει από ένα άδειο στενό η Σοφία Νικολιδάκη, η γριούλα με τα βάσανα και την υπομονή! Είναι ένας από τους είκοσι που δεν εγκαταλείπουν…

«Εδά δεν υπάρχουνε ανθρώποι», λέει με ένα βαθύ αναστεναγμό, αιτιολογώντας και τη «σιγή νεκροταφείου», και συμπληρώνει: «Μια φορά που είχα τα κοπέλια μου επαέ, το σχολειό είχενε τριάντα μαθητές. Έκλεισενε και το σχολειό, πάει…»

Τίποτα δεν είναι όπως παλιά! Ο Αλέξανδρος Παπαδάκης, ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης της κρητικής μουσικής παράδοσης, είναι ο νεότερος που άφησε την Αθήνα που γεννήθηκε και μεγάλωσε, άφησε την πόλη του Ρεθύμνου που ήταν κάτοικος για λίγα χρόνια, και «ρίζωσε» στον Άρδαχτο με την γυναίκα του, αναμένοντας και το παιδί του που έρχεται σε λίγους μήνες.

 

Το χωριό τον εμπνέει, του «γεμίζει» την ψυχή και παρέα με τον άρχοντα της λύρας Αλέκο Καραβίτη παίζουν τις νύχτες και τις μέρες τον ανεπανάληπτο «Κουτρουλιανό συρτό»… Ας γυρίζουν τα εγκληματικά «σβουράκια» στον «Σιδέρωτα» κι ας ετοιμάζονται να τους φορτώσουν κι άλλα!

 

πηγή: http://madeincreta.gr/