Η μικρή κωμόπολη της Πύλης, χτισμένη στις αγκαλιές του Κόζιακα και του Ιτάμου, έχει την τύχη να βρίσκεται πάνω σε ένα από τα λίγα περάσματα που συνδέουν τον θεσσαλικό κάμπο με την δυτική Ελλάδα. Στρατηγικής σημασίας πέρασμα, γνωστό από τα αρχαία χρόνια, γι' αυτό καλά οχυρωμένο και επιτηρούμενο. Το γεγονός μαρτυρούν τόσο τα ερείπια κάστρων και φυλακίων στην κορυφογραμμή του Ιτάμο, όσο και οι μαρτυρίες, γραπτές και προφορικές.
Ουσιαστικά, Ίταμος και Κόζιακας είναι ένα βουνό που η συνέχειά του διασπάστηκε από την ροή του Πορταϊκού. Αυτό φανερώνει η κοινή μορφολογία και ο τύπος της βλάστησης. Ψηλότερος και μεγαλύτερος ο Κόζιακας, χαμηλότερος και αισθητά μικρότερος ο Ίταμος που υψώνεται απότομα πάνω από τις σκεπές των σπιτιών της Πύλης.
Σαν χαμηλό και εύκολα προσεγγίσιμο βουνό, ο Ίταμος είναι συχνά στόχος των κοντινών μας εξορμήσεων, ιδιαίτερα των χειμώνα που τα χιόνια δυσκολεύουν την ανάβαση σε μεγάλα υψόμετρα. Κατά καιρούς προσεγγίσαμε τις κορυφές του από την Πορτή, το Ροπωτό, την Πύλη. Την τελευταία περίπτωση επιλέξαμε για την ανάβαση της περασμένης Κυριακής, τόσο λόγω της πρόσφατης χιονόπτωσης που δυσκόλευε την προσέγγιση από τις Λογγιές, όπως ήταν και ο αρχικός μας σκοπός, όσο και λόγω του μεγάλου αριθμού των συμμετεχόντων.
Η διαδρομή γνωστή και άριστα σημαδεμένη από τον Ορειβατικό Όμιλο της Πύλης, δεν αφήνει αμφιβολίες για το πώς θα κινηθούμε. Φτάνοντας στο ύψος του μοναστηριού της Γκούρας, τα κίτρινα σημάδια οδηγούν ψηλά, αριστερά από την βορειότερη κορυφή. Όσο ανεβαίνουμε, τόσο μικραίνει το μοναστήρι κάτω από τα πόδια μας. Στις καστανιές συναντάμε τα πρώτα χιόνια. Στο χώμα και στα κλαδιά των δέντρων, παγωμένα από την ανάσα της νύχτας, στολίδι στα γυμνά κλαδιά. Από τον κάμπο σηκώνονται σύννεφα πυκνά που στη συνέχεια διαλύονται. Κάποιες χλωμές αναλαμπές του ήλιου, που γενικά μας στερεί ο φετινός Δεκέμβρης.
Κοντά στην κορυφογραμμή, η πορεία δυσκολεύει. Στενό και απότομο το πέρασμα στα βράχια που γλιστρούν λόγω του χιονιού. Ο ρυθμός επιβραδύνεται, η προσοχή εντείνεται για να περάσουμε όλοι με ασφάλεια.
Στο διάσελο, η ανασύνταξη της ομάδας και μερικές σύντομες ανάσες. Τώρα στρίβουμε αριστερά, παρακάμπτοντας την κορυφή που υψώνεται πάνω ακριβώς από την Πύλη, κατάντικρυ στον Κόζιακα. Στόχος μας το Αθήναιο, στο μέσο του βουνού.
Πορεία νότια με μικρά ανεβοκατεβάσματα ως την βάση της κορυφής. Εδώ το χιόνι είναι αρκετό, σωρεύεται πάνω στα βράχια. Γύρω από το τριγωνομετρικό της κορυφής αλλάζουμε τα βρεγμένα από τον ιδρώτα ρούχα και τρώμε πρόχειρα. Η παραμονή μας είναι σύντομη αφού η ομίχλη πύκνωσε περιορίζοντας την θέα.
Η επιστροφή μας θα γίνει από την νότια πλευρά του βουνού για να αποφύγουμε τα γλιστερά βράχια της ανόδου. Είναι μια διαδρομή μεγαλύτερη αλλά ασφαλέστερη. Επιπλέον μας προσφέρει την χαρά της εξερεύνησης του βουνού που αν και μικρό, καθόλου δεν στερείται ενδιαφέροντος. Με οδηγό τον Λάμπρο, ντόπιο και άριστο γνώστη της περιοχής, έχουμε την τύχη να βαδίσουμε σε άγνωστες πλαγιές, να δούμε σπηλιές και υπολείμματα αρχαίων τειχών, να περάσουμε κάτω από τα κλαδιά των χιονισμένων πεύκων, πριν δούμε από ψηλά το μοναστήρι.
Η γυναικεία μονή της Κοιμήσεως Θεοτόκου Γκούρας είναι κτισμένη σε ύψος 640 μ. Από εδώ μπορεί να δει κάποιος όλο τον κάμπο των Τρικάλων και τα απέναντι βουνά των Αντιχασίων. Η μονή ιδρύθηκε το 1743 με δαπάνη του άρχοντα Δημάκη από το χωριό Χαλίκι του Ασπροποτάμου, σύμφωνα με μαρμάρινη επιγραφή που βρίσκεται στο μοναστήρι. Το 1823 κάηκε από τον Σούτζε Κόρτζα, ενώ το 1854 καταστράφηκε και πάλι. Το 1864 ανανεώθηκε για να πυρποληθεί και πάλι το 1878 γιατί χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο των επαναστατών για την επίθεση εναντίον του Μουζακίου. Ξαναχτίστηκε το1893 από τον νέο ηγούμενο Μελέτιο Καρανίκα. Τέλος το 1943 βομβαρδίστηκε και κάηκε από τους Γερμανούς, ενώ το 1960 κατέρρευσε ο ετοιμόρροπος ναός, Με εντολή του αείμνηστου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, το 1961 το μοναστήρι μετατράπηκε σε γυναικείο. Από το 1961 με την εγκατάσταση δύο γυναικών μοναχών άρχισε η ανακαίνιση του μοναστηριού. Το 1986 θεμελιώθηκε το νέο καθολικό της μονής, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Με την επιστροφή στα αυτοκίνητά μας έληξε το ορειβατικό χρονικό, για να αρχίσει το γαστριμαργικό, την επιμέλεια του οποίου είχε ο Λάμπρος. Το γεύμα που μας παρέθεσε ήταν κάτι παραπάνω από χορταστικό. Του αφιερώνουμε την Κυριακάτικη εξόρμηση και θερμά τον ευχαριστούμε.
Ουσιαστικά, Ίταμος και Κόζιακας είναι ένα βουνό που η συνέχειά του διασπάστηκε από την ροή του Πορταϊκού. Αυτό φανερώνει η κοινή μορφολογία και ο τύπος της βλάστησης. Ψηλότερος και μεγαλύτερος ο Κόζιακας, χαμηλότερος και αισθητά μικρότερος ο Ίταμος που υψώνεται απότομα πάνω από τις σκεπές των σπιτιών της Πύλης.
Σαν χαμηλό και εύκολα προσεγγίσιμο βουνό, ο Ίταμος είναι συχνά στόχος των κοντινών μας εξορμήσεων, ιδιαίτερα των χειμώνα που τα χιόνια δυσκολεύουν την ανάβαση σε μεγάλα υψόμετρα. Κατά καιρούς προσεγγίσαμε τις κορυφές του από την Πορτή, το Ροπωτό, την Πύλη. Την τελευταία περίπτωση επιλέξαμε για την ανάβαση της περασμένης Κυριακής, τόσο λόγω της πρόσφατης χιονόπτωσης που δυσκόλευε την προσέγγιση από τις Λογγιές, όπως ήταν και ο αρχικός μας σκοπός, όσο και λόγω του μεγάλου αριθμού των συμμετεχόντων.
Η διαδρομή γνωστή και άριστα σημαδεμένη από τον Ορειβατικό Όμιλο της Πύλης, δεν αφήνει αμφιβολίες για το πώς θα κινηθούμε. Φτάνοντας στο ύψος του μοναστηριού της Γκούρας, τα κίτρινα σημάδια οδηγούν ψηλά, αριστερά από την βορειότερη κορυφή. Όσο ανεβαίνουμε, τόσο μικραίνει το μοναστήρι κάτω από τα πόδια μας. Στις καστανιές συναντάμε τα πρώτα χιόνια. Στο χώμα και στα κλαδιά των δέντρων, παγωμένα από την ανάσα της νύχτας, στολίδι στα γυμνά κλαδιά. Από τον κάμπο σηκώνονται σύννεφα πυκνά που στη συνέχεια διαλύονται. Κάποιες χλωμές αναλαμπές του ήλιου, που γενικά μας στερεί ο φετινός Δεκέμβρης.
Κοντά στην κορυφογραμμή, η πορεία δυσκολεύει. Στενό και απότομο το πέρασμα στα βράχια που γλιστρούν λόγω του χιονιού. Ο ρυθμός επιβραδύνεται, η προσοχή εντείνεται για να περάσουμε όλοι με ασφάλεια.
Στο διάσελο, η ανασύνταξη της ομάδας και μερικές σύντομες ανάσες. Τώρα στρίβουμε αριστερά, παρακάμπτοντας την κορυφή που υψώνεται πάνω ακριβώς από την Πύλη, κατάντικρυ στον Κόζιακα. Στόχος μας το Αθήναιο, στο μέσο του βουνού.
Πορεία νότια με μικρά ανεβοκατεβάσματα ως την βάση της κορυφής. Εδώ το χιόνι είναι αρκετό, σωρεύεται πάνω στα βράχια. Γύρω από το τριγωνομετρικό της κορυφής αλλάζουμε τα βρεγμένα από τον ιδρώτα ρούχα και τρώμε πρόχειρα. Η παραμονή μας είναι σύντομη αφού η ομίχλη πύκνωσε περιορίζοντας την θέα.
Η επιστροφή μας θα γίνει από την νότια πλευρά του βουνού για να αποφύγουμε τα γλιστερά βράχια της ανόδου. Είναι μια διαδρομή μεγαλύτερη αλλά ασφαλέστερη. Επιπλέον μας προσφέρει την χαρά της εξερεύνησης του βουνού που αν και μικρό, καθόλου δεν στερείται ενδιαφέροντος. Με οδηγό τον Λάμπρο, ντόπιο και άριστο γνώστη της περιοχής, έχουμε την τύχη να βαδίσουμε σε άγνωστες πλαγιές, να δούμε σπηλιές και υπολείμματα αρχαίων τειχών, να περάσουμε κάτω από τα κλαδιά των χιονισμένων πεύκων, πριν δούμε από ψηλά το μοναστήρι.
Η γυναικεία μονή της Κοιμήσεως Θεοτόκου Γκούρας είναι κτισμένη σε ύψος 640 μ. Από εδώ μπορεί να δει κάποιος όλο τον κάμπο των Τρικάλων και τα απέναντι βουνά των Αντιχασίων. Η μονή ιδρύθηκε το 1743 με δαπάνη του άρχοντα Δημάκη από το χωριό Χαλίκι του Ασπροποτάμου, σύμφωνα με μαρμάρινη επιγραφή που βρίσκεται στο μοναστήρι. Το 1823 κάηκε από τον Σούτζε Κόρτζα, ενώ το 1854 καταστράφηκε και πάλι. Το 1864 ανανεώθηκε για να πυρποληθεί και πάλι το 1878 γιατί χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο των επαναστατών για την επίθεση εναντίον του Μουζακίου. Ξαναχτίστηκε το1893 από τον νέο ηγούμενο Μελέτιο Καρανίκα. Τέλος το 1943 βομβαρδίστηκε και κάηκε από τους Γερμανούς, ενώ το 1960 κατέρρευσε ο ετοιμόρροπος ναός, Με εντολή του αείμνηστου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, το 1961 το μοναστήρι μετατράπηκε σε γυναικείο. Από το 1961 με την εγκατάσταση δύο γυναικών μοναχών άρχισε η ανακαίνιση του μοναστηριού. Το 1986 θεμελιώθηκε το νέο καθολικό της μονής, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Με την επιστροφή στα αυτοκίνητά μας έληξε το ορειβατικό χρονικό, για να αρχίσει το γαστριμαργικό, την επιμέλεια του οποίου είχε ο Λάμπρος. Το γεύμα που μας παρέθεσε ήταν κάτι παραπάνω από χορταστικό. Του αφιερώνουμε την Κυριακάτικη εξόρμηση και θερμά τον ευχαριστούμε.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Ο Σύλλογος Πεζοπορίας Ορειβασίας Τρικάλων εύχεται στα μέλη και στους φίλους του χρόνια πολλά.
Το πρόγραμμα της Κυριακής 30/12 θα αποφασιστεί το βράδυ της Παρασκευής. Περισσότερες πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου μας -Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ), τηλ. 2431072077 κάθε Παρασκευή από 9.00 έως 10.30’ μμ.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες και υλικό θα βρείτε στο site του συλλόγου στη διεύθυνση www.trikalasport.gr. και στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου