Όρλιακας, στον χάρτη μια σταλιά, αλλά η σημασία του μεγάλη. Τόσο από ιστορική όσο και από γεωγραφική και φυσική άποψη, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν το βουνό των θαυμάτων. Με διάταξη Βορράς – Νότος υψώνεται πάνω από την κοίτη του Βελονιά, παραπόταμου του Βενέτικου. Η περιοχή ήταν ανέκαθεν μοναδικό πέρασμα σε όσους ήθελαν να κινηθούν ανάμεσα στη Μακεδονία, την Ήπειρο και τη Θεσσαλία.
Στις πλαγιές του Όρλιακα ξεχωρίζουν τα ιστορικά χωριά Ζιάκας και Σπήλαιο. Το πρώτο είναι ο τόπος καταγωγής της ένδοξης οικογένειας των Ζακαίων, που έχει συμβάλλει στην απελευθέρωση της Δυτικής Μακεδονίας από την οθωμανική αυτοκρατορία. Γνωστότερος είναι ο Θεόδωρος Ζιάκας, που ονομάζεται και Κολοκοτρώνης της Μακεδονίας. Είναι αυτός που οργάνωσε κατά το 1854 την εξέγερση της Δυτικής Μακεδονίας κατά των Τούρκων. Στη μάχη του Σπηλαίου Γρεβενών, το Μάιο του 1854, ο Θεόδωρος Ζιάκας αντιμετώπισε κατά τις μέρες 28 Μαΐου-1 Ιουνίου του 1854 με 300 άνδρες 12.000 Τουρκαλβανούς με επικεφαλής τον Αβδή Πασά των Ιωαννίνων. Εδώ ο Θεόδωρος Ζιάκας αντιστάθηκε στους πολύ περισσότερους αντιπάλους για μέρες. Όταν τα πολεμοφόδια τελείωσαν, έδωσε εντολή ν' αδειάσουν τα βαρέλια του κρασιού που υπήρχαν στο χωριό, να τα γεμίσουν με πέτρες και να τ' αφήσουν από ψηλά να κατρακυλήσουν προς τη μεριά των εχθρών με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πολλοί απ' αυτούς. Συνέχισε να πολεμά, αλλά όταν η κατάσταση είχε αρχίσει να δυσχεραίνει, αποδέχτηκε τη μεσολάβηση των ξένων διπλωματών και κατόρθωσε να μεταφέρει 1.000 γυναικόπαιδα στην ελεύθερη Ελλάδα (Λαμία).
Από το 1973 o Όρλιακας έχει δίκαια χαρακτηρισθεί ως «Περιοχή ιδιαίτερου φυσικού και ιστορικού κάλλους». Βρίσκεται στην περιφερειακή ζώνη του νεοσύστατου Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου και προστατεύεται -όσο βέβαια αυτό γίνεται πράξη στην ελληνική πραγματικότητα- από την υπάρχουσα νομοθεσία. Επίσης είναι ένα βουνό με δείγματα ζωής των θαλάσσιων φυτικών και ζωικών οργανισμών που αναπτύχθηκαν στο έδαφός του 2.000.000 χρόνια πριν, όπως δηλώνουν τα απολιθώματα που συναντάμε στα βράχια του.
Μέσα από φυσικές διεργασίες αιώνων η πολυμορφία του ορεινού αυτού όγκου ευνόησε την ανάπτυξη πολλών δασικών ειδών, όπως το Μαύρο Έλατο (ή Κεφαλληνιακό Έλατο), και η Μαύρη Πεύκη. Συναντάμε ακόμη οξιές, βελανιδιές, ιτιές, γάβρους, σφενδάμια και πλήθος άλλων φυλλοβόλων δέντρων αλλά και θάμνων. Αποτέλεσμα αυτής της τεράστιας ποικιλίας είναι η εντυπωσιακού εύρους χρωματική κλίμακα, ιδιαίτερα το φθινόπωρο, που δίκαια δίνει στον Όρλιακα τον τίτλο του «Βουνού των Χρωμάτων».
Συναντάμε επίσης εδώ μια μεγάλη ποικιλία μανιταριών και αγριολούλουδων. Δεν λείπουν τα μεγάλα θηλαστικά με πρώτη την αρκούδα αλλά και τους λύκους, τα ζαρκάδια, τα αγριογούρουνα και τις αγριόγατες.
Στην πλούσια φτερωτή πανίδα συμπεριλαμβάνονται ο μαυροπελαργός, το χρυσογέρακο, ο ασπροπάρης, φιδαετοί, γερακίνες, αλλά και μεγάλος πληθυσμός από κιρκινέζια, γεγονός που χαρακτηρίζει τον Όρλιακα μαζί με τον γειτονικό όγκο του Τσούργιακα, ως σημαντικές για τα πουλιά περιοχές.
Γνωστός από παλιότερες διαδρομές μας ο χώρος, αποτέλεσε στόχο της τελευταίας εξόρμησης. Σε συνεργασία με την Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας, μια ομάδα 45 ατόμων βρεθήκαμε το πρωί της Κυριακής στον αυχένα «Καραστέργιου», στο ψηλότερο σημείο του δρόμου που οδηγεί από τον Ζιάκα στο Περιβόλι.
Αριστερά μας υπάρχει ασφάλτινη παράκαμψη που σύντομα γίνεται χωμάτινη και καταλήγει στο χωριό Σπήλαιο. Ακολουθούμε μέσα σε πυκνή ομίχλη έναν στενό, κακοτράχαλο δασικό δρομάκο που ανηφορίζει στο πυκνό δάσος. Μετά από περίπου είκοσι λεπτά, φτάνουμε σε ίσωμα όπου δεσπόζει ένα θεόρατο κεραυνοβολημένο μαυρόπευκο. Εδώ η ομίχλη διαλύεται δίνοντάς έτσι την ευκαιρία να απολαύσουμε την απίστευτη περιμετρική θέα προς τις κορυφογραμμές τις Βόρειας Πίνδου, τη Βασιλίτσα, το Σμόλικα και τον Γράμμο.
Αφού ξεκουραστούμε για λίγο, συνεχίζουμε σε σχετικά επίπεδο έδαφος. Η ομίχλη κάνει ξανά την εμφάνισή της και είναι μάλιστα κατά τόπους πολύ πυκνή.
Σκαρφαλώνουμε ένα απότομο βράχινο πέρασμα και κατεβαίνουμε σε μικρό ξέφωτο. Μια σύντομη στάση και ξανά στον δρόμο για την κορυφή ακολουθώντας τη σήμανση του μονοπατιού Ε6. Κορυφή που φτάνει μόλις τα 1453 μέτρα, αλλά σημαντική θέση θέας. Κρίμα που τα νέφη αποτρέπουν την απόλαυσή της.
Κατεβαίνουμε τώρα ένα απότομο μονοπάτι μέσα σε θάμνους (κυριαρχεί το πυξάρι) έως ένα νέο ξέφωτο. Από εδώ ένα μονοπάτι χωρίς καμία σήμανση χώνεται στους θάμνους και στις βελανιδιές για να μας φέρει στο Σπήλαιο, προχωρημένο πλέον μεσημέρι. Είναι μάλλον αργά για να περιηγηθούμε στα σημαντικότατα αξιοθέατα του χωριού, αλλά ίσως και μια δικαιολογία για να επανέλθουμε εδώ σε μια νέα μας εξόρμηση.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Την Κυριακή 2/12 θα ανεβούμε στην κορυφή Μακριά Ράχη (υψ. 1945 μ.) ξεκινώντας από το Παλαιοχώρι Γαρδικίου.
Περισσότερες πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου μας
Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ),
τηλ. 2431072077 κάθε Παρασκευή από 9.00 έως 10.30’ μμ.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες και υλικό θα βρείτε στο site του συλλόγου στη διεύθυνση www.trikalasport.gr. και στο Facebook.
πηγή: http://www.trikalaola.gr/
Στις πλαγιές του Όρλιακα ξεχωρίζουν τα ιστορικά χωριά Ζιάκας και Σπήλαιο. Το πρώτο είναι ο τόπος καταγωγής της ένδοξης οικογένειας των Ζακαίων, που έχει συμβάλλει στην απελευθέρωση της Δυτικής Μακεδονίας από την οθωμανική αυτοκρατορία. Γνωστότερος είναι ο Θεόδωρος Ζιάκας, που ονομάζεται και Κολοκοτρώνης της Μακεδονίας. Είναι αυτός που οργάνωσε κατά το 1854 την εξέγερση της Δυτικής Μακεδονίας κατά των Τούρκων. Στη μάχη του Σπηλαίου Γρεβενών, το Μάιο του 1854, ο Θεόδωρος Ζιάκας αντιμετώπισε κατά τις μέρες 28 Μαΐου-1 Ιουνίου του 1854 με 300 άνδρες 12.000 Τουρκαλβανούς με επικεφαλής τον Αβδή Πασά των Ιωαννίνων. Εδώ ο Θεόδωρος Ζιάκας αντιστάθηκε στους πολύ περισσότερους αντιπάλους για μέρες. Όταν τα πολεμοφόδια τελείωσαν, έδωσε εντολή ν' αδειάσουν τα βαρέλια του κρασιού που υπήρχαν στο χωριό, να τα γεμίσουν με πέτρες και να τ' αφήσουν από ψηλά να κατρακυλήσουν προς τη μεριά των εχθρών με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πολλοί απ' αυτούς. Συνέχισε να πολεμά, αλλά όταν η κατάσταση είχε αρχίσει να δυσχεραίνει, αποδέχτηκε τη μεσολάβηση των ξένων διπλωματών και κατόρθωσε να μεταφέρει 1.000 γυναικόπαιδα στην ελεύθερη Ελλάδα (Λαμία).
Από το 1973 o Όρλιακας έχει δίκαια χαρακτηρισθεί ως «Περιοχή ιδιαίτερου φυσικού και ιστορικού κάλλους». Βρίσκεται στην περιφερειακή ζώνη του νεοσύστατου Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου και προστατεύεται -όσο βέβαια αυτό γίνεται πράξη στην ελληνική πραγματικότητα- από την υπάρχουσα νομοθεσία. Επίσης είναι ένα βουνό με δείγματα ζωής των θαλάσσιων φυτικών και ζωικών οργανισμών που αναπτύχθηκαν στο έδαφός του 2.000.000 χρόνια πριν, όπως δηλώνουν τα απολιθώματα που συναντάμε στα βράχια του.
Μέσα από φυσικές διεργασίες αιώνων η πολυμορφία του ορεινού αυτού όγκου ευνόησε την ανάπτυξη πολλών δασικών ειδών, όπως το Μαύρο Έλατο (ή Κεφαλληνιακό Έλατο), και η Μαύρη Πεύκη. Συναντάμε ακόμη οξιές, βελανιδιές, ιτιές, γάβρους, σφενδάμια και πλήθος άλλων φυλλοβόλων δέντρων αλλά και θάμνων. Αποτέλεσμα αυτής της τεράστιας ποικιλίας είναι η εντυπωσιακού εύρους χρωματική κλίμακα, ιδιαίτερα το φθινόπωρο, που δίκαια δίνει στον Όρλιακα τον τίτλο του «Βουνού των Χρωμάτων».
Συναντάμε επίσης εδώ μια μεγάλη ποικιλία μανιταριών και αγριολούλουδων. Δεν λείπουν τα μεγάλα θηλαστικά με πρώτη την αρκούδα αλλά και τους λύκους, τα ζαρκάδια, τα αγριογούρουνα και τις αγριόγατες.
Στην πλούσια φτερωτή πανίδα συμπεριλαμβάνονται ο μαυροπελαργός, το χρυσογέρακο, ο ασπροπάρης, φιδαετοί, γερακίνες, αλλά και μεγάλος πληθυσμός από κιρκινέζια, γεγονός που χαρακτηρίζει τον Όρλιακα μαζί με τον γειτονικό όγκο του Τσούργιακα, ως σημαντικές για τα πουλιά περιοχές.
Γνωστός από παλιότερες διαδρομές μας ο χώρος, αποτέλεσε στόχο της τελευταίας εξόρμησης. Σε συνεργασία με την Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας, μια ομάδα 45 ατόμων βρεθήκαμε το πρωί της Κυριακής στον αυχένα «Καραστέργιου», στο ψηλότερο σημείο του δρόμου που οδηγεί από τον Ζιάκα στο Περιβόλι.
Αριστερά μας υπάρχει ασφάλτινη παράκαμψη που σύντομα γίνεται χωμάτινη και καταλήγει στο χωριό Σπήλαιο. Ακολουθούμε μέσα σε πυκνή ομίχλη έναν στενό, κακοτράχαλο δασικό δρομάκο που ανηφορίζει στο πυκνό δάσος. Μετά από περίπου είκοσι λεπτά, φτάνουμε σε ίσωμα όπου δεσπόζει ένα θεόρατο κεραυνοβολημένο μαυρόπευκο. Εδώ η ομίχλη διαλύεται δίνοντάς έτσι την ευκαιρία να απολαύσουμε την απίστευτη περιμετρική θέα προς τις κορυφογραμμές τις Βόρειας Πίνδου, τη Βασιλίτσα, το Σμόλικα και τον Γράμμο.
Αφού ξεκουραστούμε για λίγο, συνεχίζουμε σε σχετικά επίπεδο έδαφος. Η ομίχλη κάνει ξανά την εμφάνισή της και είναι μάλιστα κατά τόπους πολύ πυκνή.
Σκαρφαλώνουμε ένα απότομο βράχινο πέρασμα και κατεβαίνουμε σε μικρό ξέφωτο. Μια σύντομη στάση και ξανά στον δρόμο για την κορυφή ακολουθώντας τη σήμανση του μονοπατιού Ε6. Κορυφή που φτάνει μόλις τα 1453 μέτρα, αλλά σημαντική θέση θέας. Κρίμα που τα νέφη αποτρέπουν την απόλαυσή της.
Κατεβαίνουμε τώρα ένα απότομο μονοπάτι μέσα σε θάμνους (κυριαρχεί το πυξάρι) έως ένα νέο ξέφωτο. Από εδώ ένα μονοπάτι χωρίς καμία σήμανση χώνεται στους θάμνους και στις βελανιδιές για να μας φέρει στο Σπήλαιο, προχωρημένο πλέον μεσημέρι. Είναι μάλλον αργά για να περιηγηθούμε στα σημαντικότατα αξιοθέατα του χωριού, αλλά ίσως και μια δικαιολογία για να επανέλθουμε εδώ σε μια νέα μας εξόρμηση.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Την Κυριακή 2/12 θα ανεβούμε στην κορυφή Μακριά Ράχη (υψ. 1945 μ.) ξεκινώντας από το Παλαιοχώρι Γαρδικίου.
Περισσότερες πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου μας
Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ),
τηλ. 2431072077 κάθε Παρασκευή από 9.00 έως 10.30’ μμ.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες και υλικό θα βρείτε στο site του συλλόγου στη διεύθυνση www.trikalasport.gr. και στο Facebook.
πηγή: http://www.trikalaola.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου